Futbola çok küçük yaşlarda, konutunun bahçesinde babasıyla bir arada oynayarak başladığını lisana getiren Siopis, “Asıl futbola başlama öyküm ise köyümüzdeki akademi ile oldu. 9 yaşlarında akademiye gittim. Babam aslında yaşadığımız yerde amatör futbol oynuyordu. Amatör olarak oynadığı vakitlerde 3. Lig’den teklif almış ama dedem gitmesine müsaade etmemiş. Çiftliğimiz olduğu için orada çalışması ismine futbolcu olmasını istememiş. Daha sonra ben ve erkek kardeşim dünyaya geldikten sonra bize futbolu öğretti, futbolu sevdirdi. Tahminen de kendisi hayallerini gerçekleştiremediği için bizim hayallerimizi yaşamamızı istedi. Açıkçası Yunanistan’da yaşadığım yerden ayrılıp 14 yaşında Atina’ya Olympiakos’un altyapısına gittiğimde profesyonel hayata birinci adımımı attım. 19 yaşındayken Ujinidis isminde bir hoca beni gördü ve istedi. Oradan bir yıllığına hocanın istediği kulübe kiralık olarak gittim. Bana güvenen ve Yunan Harika Ligi’ne adım atmamı sağlayan hocam oydu” tabirlerini kullandı.
“Ailem şuan çiftlikte, muhtemelen ben de orada olabilirdim”
“Futbolcu olmasaydın hangi mesleği yapardın?” sorusuna, “Bilmiyorum, açıkçası pek düşünmedim. Lakin bütün ailem çiftlikte şu an, muhtemelen ben de orada olabilirdim” yanıtını veren Siopis, Trabzon’a gelmeden evvel arkadaşlarının ön yargılı olduğunu lisana getirdi. Siopis, “Bana daima ön yargıyla karışık yorumlar yapıyorlardı. Lakin; Türkiye’ye geldiğimde fark ettim ki aslında çok fazla benziyoruz. Hatta birebiriz bile diyebilirim. Dönem başında Trabzon’a geldiğimde ise bunun kat kat fazlasını gördüm. Zira büsbütün birebiriz. Trabzonlular da bizim üzere, Yunanlar üzere. Çok hareketli, çok enerjik ve çok çılgınız” halinde konuştu.
“Asker gibiyim”
Trabzon’a geldiği ve birinci maçını oynadığı günden itibaren sevgi, samimiyet ve sıcaklığı en derinden hissettiğini kaydeden Siopis, “Yanlış hatırlamıyorsam Sivasspor maçıydı. Karşılaşmanın 75. dakikasında oyuna girdiğimde ve topu ayağıma aldığımda tribünlerde o sıcak samimiyeti hissettim. Benim bir oyun usulüm var, elbette ki ilişkin olduğum kulübüm için futbol oynuyorum lakin taraftarlarımız için de oynuyoruz bu oyunu. Bunu tanım etmek gerekirse asker üzereyim diyebilirim. Bu formda oynarım ve o sebepten ötürü taraftarlar da beni çok severler. Ben de bu sevgiyi birinci andan itibaren hissettim ve bununla birlikte kulübümüz için en güzelini vermeye çalışıyorum” diye konuştu.
“Hamsiyi çok seviyorum”
Bordo-mavili grubunda en yeterli Bakasetas ile anlaştığını vurgulayan Siopis, “Alanyaspor’da oynarken deplasmana Trabzon’a gelmiştik. Trabzon’daki oteldeki restorana girdiğimizde bir de ne göreyim, Hamsi yapmışlar. Yunanistan’da da biz hamsiyi çok yaparız ve ben de çok derece çok severim. Restorandaki çalışanlara sorduğumda Trabzon’da hamsinin en uygununu bulunabileceği yerlerden biri olduğunu söylediler. Ben koskoca bir tabağı bitirdim. Hatta Bakasetas beni görüp ‘Ne yapıyorsun’ demişti. Hamsiyi çok seviyorum, buradaki hamsiyi daha da sevdim. Kulüpte en yeterli anlaştığım oyuncu alışılmış ki Bakasetas. Onunla birlikte üç yıl oynadık. Onun dışında ise Yusuf Sarı. Onunla da çok eğleniyorum, çok şakalaşıyoruz. Ekip arkadaşlarımızın hepsi genelde çok uygun, çok müspet insanlar” dedi.
“Fenerbahçe maçında mükemmel bir atmosfer vardı”
Fenerbahçe galibiyetinin akabinde atmosferin kusursuz olduğunu söyleyen Siopis, “Pandemi kısıtlamaları olmasaydı büsbütün dolu bir statta taraftarlarımızla birlikte oynayacaktık. Lakin yeniden de yarı dolulukta bile süper bir atmosfer vardı. Galibiyetten sonra esasen daima birlikte dans ettik. Ben Kolbastı’yı izlemiştim. YouTube’da 2010-2011’den bir görüntü var. Bir final maçı sonrası sanırım, Ceyhun orada oynuyordu. Hatta altmış bir bin kişi vardı stadyumda. Onu izlemiştim mükemmeldi ve onu artık ben yaşadım. Çok güzeldi” tabirlerini kullandı.
